ครอบครัวของเรามีลูกชายที่น่ารักสามคน แม้เราจะมีความสุขกับเด็กๆ แต่เราก็อยากจะมีลูกสาวสักคนมาตลอด เราไม่เคยคิดเลยว่า เราจะได้เจอกับลูกสาวเราในที่สุด ซึ่งลูกสาวของเราอายุ 18 ปีแล้วและเดินทางมาจากฮันโนเวอร์ ประเทศเยอรมัน
ครั้งแรกที่พวกเราได้พูดคุยกับจูเลียผ่านสไกป์ พวกเราประทับใจในความมั่นใจและอารมณ์ขันของเธอมาก ก่อนจะจบการพูดคุยในครั้งนั้นจูเลียได้ถามว่าเธอจะส่ง "มินิไดอารี่อีเมล์" มาให้เราทุกวันในระหว่าง ขั้นตอนการสัมภาษณ์ได้ไหม แน่นอนว่าพวกเราตอบว่า "ได้" เพราะเป็นวิธีที่ดีที่จะได้รู้จักจูเลียมากขึ้นด้วย ซึ่งก่อนที่จูเลียจะมาอยู่กับพวกเรา เราก็พบว่าเราได้รับมินิไดอารี่มากถึง 174 ฉบับทีเดียว
จากมินิไดอารี่อีเมล์ 174 ฉบับและการพูดคุยทางสไกป์อีก 15 ครั้ง ในที่สุดก็ถึงวันที่เราไปรับจูเลียจากสนามบินมาอยู่กับครอบครัว จูเลียเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวมาตั้งแต่เด็กๆเกิด เธอรู้วิธีทำให้ เด็กๆหัวเราะ รู้ว่าเด็กๆชอบอ่านหนังสือประเภทไหน รู้ว่าเด็กๆชอบทานอะไร รู้จักไดโนเสาร์ที่เด็กๆชอบ รู้ว่าเด็กๆจะตกปลาอะไรในสระของเราหรือแม้กระทั่งโปเกมอนที่เด็กๆชอบเล่น
จูเลียใส่ใจในความรักธรรมชาติของเด็กๆอย่างชัดเจน จูเลียออกไปจับกบและดูแมลงกับลูกของฉันในยามค่ำคืน เธอร่วมกันตกปลากับเราทั้งที่สระใกล้ๆบ้านหรือในแม่น้ำที่ร็อคกี้เมาเทนท์ และแม้ว่าเธอจะต้องพาเด็กๆไปยังศูนย์เรียนรู้ธรรมชาติเป็นครั้งที่ 50 เราก็ยังไม่ได้ยินเธอบ่นสักครั้ง เพราะสิ่งนี้ทำให้ลูกของเรามีความสุขมาก
จูเลียเป็นคนกันเองและชอบเข้าสังคม เธอมีเพื่อนที่สร้างความบันเทิงที่สุดในอเมริกา! เพื่อน 2 คน ทั้งคู่ชื่อวิกกี้เหมือนกัน พวกเขาเป็นคนสนุกสนาน การพาทั้งสามคนไปทานข้าวที่ร้านอาหารเยอรมันและได้เห็นพวกเธอสนุกกับการขึ้นไปร้องเพลงภาษาเยอรมันและออสเตรียบนเวทีเป็นช่วงเวลาที่ดีจริงๆ ฉันหวังว่าจูเลียจะยังเป็นเพื่อนกับวิกกี้ทั้งสองตลอดไป
ตอนที่จูเลียมาอยู่กับครอบครัวเรา พวกเรารู้ว่าการลาจากคงเป็นสิ่งที่ยากมาก พวกเราบอกจูเลียว่า "ถ้าหากเราไม่เสียน้ำตาในวันสุดท้ายของเธอ แสดงว่าเราคงไม่ใช่โฮสแฟมิลี่ของเธอ" และในวันนั้นเราก็ร้องไห้เยอะมาก ยิ่งตอนที่เธอกำลังเดินเข้าไปยังด่านตรวจความปลอดภัยที่สนามบิน ตอนนั้นเรารู้เลยว่าเราได้เสียลูกสาวไปแล้ว เรารักจูเลียมากและอยากให้เธอกลับมา “บ้านหลังที่สองของเธอ” ในเร็ววัน